Küçükgeriş

Küçükgeriş, Keşap ilçesinin orta bölgesinde, Keşap Deresi’nin batı yakasında kurulmuştur. Kesin ilk yerleşim tarihi ile adının kaynağı belli değildir. Alataş, Bayrambey, Demirci, Karabulduk Köyü’nün Karşıyaka mahallesi, Karadere, Unaca, Yenicehisar ve Yivdincik köyleri arasındadır. Yüzölçümü oldukça geniş, doğal yapısı engebeli ve ortalama yüksekliği 400 metredir. Burunucu, Çapar, Güzlük, Harmancık ve Merkez mahalle olmak üzere 5 yerleşim ünitesinden oluşan Küçükgeriş’in hane sayısı 169’dur. Osmanlı İmparatorluğu ve Cumhuriyet’in ilk yıllarında Feruz (Alataş) Köyü’ne bağlı olarak kalan Küçükgeriş, 1930 yılında köy statüsüne geçerek bugünkü coğrafi yapısına kavuşmuştur.

Keşap’ın büyük köylerinden biri olan Küçükgeriş, nüfusu ile 3’üncü sırada yer almaktadır (1- Güneyköy 949 kişi, 2- Karabulduk 797 kişi, 3- Küçükgeriş 485 kişi, 4- Çamlıca 474 kişi, 5- Dokuztepe 431 kişi). Artan nüfus ve geçim nedeniyle hızla göç veren köyümüz insanları başta İstanbul, Kocaeli, Bursa, İzmir, Ankara ile diğer şehirlerde ve yurtdışında yaşamaktadır. 2022 yılı Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi (ADNKS) verilerine göre 252 kadın, 233 erkek olmak üzere Küçükgeriş’te yaşayan mevcut nüfus toplam 485’tir.

Yolu, içme suyu ve elektriği mevcut olan Küçükgeriş Köyümüzün Keşap ilçe merkezine uzaklığı 10 kilometre, Giresun merkezine ise 22 kilometredir. Ulaşımını Keşap – Karabulduk yolu üzerinden sağlar. Eski girişinde tarihî bir kemer köprü bulunmaktadır. 3 camisi, ilkokulu ve ortaokulu vardır. Öğrenci azlığı nedeniyle ilkokulu ve ortaokulu kapalı olan köyümüz çocukları taşımalı eğitimden faydalanmaktadır. Fındık tarımı ve hayvancılık başlıca geçim kaynaklarıdır. Köylülerimiz temiz dağ havasından istifade etmek ve dinlenmek için yaylaya çıkmaktadır.

KÜÇÜKGERİŞ’İN KURULUŞU

İlk yerleşim tarihi kesin olarak bilinmemekle birlikte 1700’lü yıllarda ilk olarak Bayburt’tan Tıylakoğulları ve İğnecioğulları, kıtlık yokluk nedeni ile yeni geçim ve çalışma alanları aramak için yola çıktıkları, Küçükgeriş’in ilk olarak Kurttaşı yani Harmancık mevkiine yerleştikleri köyümüzün büyükleri tarafından belirtilmektedir. Oğuzların Çepni boyuna mensup diğer sülalelerin de gelmeleriyle birlikte Küçükgeriş’in sınırları genişlemeye başlıyor. Tıylakoğulları ile İğnecioğulları, daha sonraki Bayburt ziyaretleri dönüşü Bayburt’ta kimsesiz yetim bir erkek çocuğunu da yanlarına alıp Küçükgeriş’e önceden inşa ettikleri evlerine birlikte dönüyorlar. Bayburt’tan beraberlerinde getirdikleri küçük Yusuf’u Tıylakoğulları ve İğnecioğulları birlikte büyütüyorlar, destek oluyorlar.

O zamanki köy ve yöre; ormanlık, vahşi hayvanların yaşadığı, boş ama tarıma elverişli verimli alanlar. Söylenenlere göre; Kurttaşı’ndaki evlerinde vahşi yaban hayvanlarından zarar görmeye başlamışlar, hatta bir çocuklarını da bu yüzden kaybetmişler. Köyün içine, su olan bölgesine, aşağılara inme kararı alan Tıylakoğulları Öteköy mevkiine, İğnecioğulları Orta Mahalle’ye ve Bayburt’tan beraberlerinde getirdikleri Yusuf’un torunu Yetim Osman da Aşağı Mahalle’ye yerleşiyor. Osman, küçük yaşta babası Ahmet’in vefatı üzerine “Yetim Osman” diye söylenmektedir.

Osmanlı İmparatorluğu ve Türkiye Cumhuriyeti’nin ilk yıllarında Feruz (Alataş) Köyü’ne bağlı bir mahalle olan Küçükgeriş, zamanında ormanı bol ve tarıma elverişli uygun arazileriyle biliniyor. Artan nüfusu ve Feruz’un merkezine olan uzaklığından dolayı 1930 yılında köy statüsü verilen Küçükgeriş, bugünkü coğrafi sınırlarına ve idari yapısına kavuşuyor. Köyümüzün ilk muhtarı Kamil Akgün, son muhtarı ise Şükrü Yayla’dır.

Oğuzların Çepni boyundan olan köyümüze yerleşen 20 sülale şunlardır: Ayvazoğulları, Cebecioğulları, Cinalioğulları, Civiloğulları, Çömezoğulları, Çukurluoğulları, Delibekiroğulları, Dikkaşoğulları, Durmuşoğulları, Gıbıloğulları, Haliloğulları (Hallo), Hasbaloğulları, İğnecioğulları, Karayusufoğulları, Kelleoğulları, Mastıoğulları, Tıylakoğulları, Tokalakoğulları, Sarıçobanoğulları, Velioğulları, Yusufoğulları (Dilikoğulları, Helimoğulları, Yetimosmanoğulları)…

Not: Tıylakoğulları’nın büyüklerinin aktardığı bilgilere göre de Bayburt’a Batum’dan gelindiği bilinmektedir…